Kevin Tyler: „W ciągu roku wykonaliśmy pracę 1000×30 metrów. To złożyło się na nasz sukces 400 metrów”

Kevin Tyler wytrenował wiele gwiazd światowego sprintu. Zanim trafił do ALTIS, doprowadził do halowego mistrzostwa świata na 400M m.in. Tylera Christophera. Analizując sam tylko aspekt przyspieszenia powiedział: W latach 2004-2005 wykonaliśmy 1000 przyspieszeń o długości 30 metrów”-mówi w rozmowie ze Sprinterzy.com, kanadyjski trener. Między innymi ten element budowy szybkości dał jego zawodnikowi, Tylerowi brązowy medal mistrzostw świata uzyskany z czasem 44.44 sekundy. 

„Trenowałem Tylera w Edmonton. Zimą mieliśmy płaski tor o długości 50 metrów na drugim piętrze starej szkoły. Mieliśmy w centrum do dyspozycji halowy owal o długości 200 metrów, ale jeśli już na nim byliśmy, to nie pozwalałem biegać na jego łukach swoim zawodnikom. Zazwyczaj biegaliśmy od razu 80 metrów. Na 50-metrowym korytarzu wytrenowałem m.in. Shane Niemi (44,86/400M). To był pas gumowej maty, na którym biegał. W obu przypadkach korzystaliśmy z kombinacji odcinków 50-80 metrów, gdzie wiodący charakter miały odcinki 30-metrowych przyspieszeń (…)

Jestem zafascynowany rolą przyspieszenia w treningu 400 metrów. Będąc trenerem miałeś do dyspozycji 50-metrowy korytarz o którym wspominałeś trenując Tylera Christophera. Mógłbyś powiedzieć coś więcej o pracy jaką wykonałeś z tym zawodnikiem, coś o specyfice treningu i samym korytarzu?

 Trenowałem Tylera w Edmonton. Mieliśmy do dyspozycji 200-metrową halę, ale generalnie nie pozwalałem biegać swoim zawodniku po owalu przy umiarkowanych i dużych prędkościach. Zazwyczaj biegaliśmy 80 metrów, które były dostępne na prostej. Tylera trenowałem razem z moim drugim zawodnikiem Adamem Kunkelem (48.24 sek./400M ppł.) Korzystając z 50-metrowego korytarza trenowałem Shane Niemi (44.86/400M). Korzystaliśmy z korytarza na drugim piętrze budynku starej szkoły. Wyłożyliśmy pas 40-metrowej maty, a on na tym biegał. W obu przypadkach wykonaliśmy znaczną liczbę przyspieszeń o długości 30 metrów (pełna regeneracja), a segmenty 50-80 metrów biegaliśmy w zróżnicowanej kombinacji czasu regeneracji. Możesz zasadniczo zmienić charakter każdego treningu, manipulując czasem odpoczynku. Zaletą tego typu treningu jest wyższa średnia prędkość treningu przez cały rok. Kiedy trenowałem Shane\’a my byliśmy w Vancouver. Pogoda bardzo podobna do Londynu, więc mieliśmy możliwość korzystania przez cały rok z trawy na której biegaliśmy odcinki tempa (ekstensywnego). Szczerze mówiąc widziałem sukces z treningiem tempa, oraz bez niego. W dużej mierze zależy to od siły zawodnika.

Jak wyglądała progresja treningu przyspieszenia, szybkości maksymalnej i szybkości wytrzymałościowej? 

Nasze przyspieszenie to odcinki 10-30 metrów przez cały rok. W latach 2004-2005, Tyler wykonał 1000×30 metrów biegów. Odnosząc się do szybkości wytrzymałościowej, to jeśli zawodnik potrafi wykonać 30 metrów na dużej jakości, to wówczas przechodzimy do biegania 50-metrowych odcinków z przerwą \”walk back\” (marsz na linię startu). Liczba powtórzeń zależy od momentu, kiedy pojawia się zmęczenie. Zazwyczaj wykonywaliśmy 5-6x50M w serii, ale zależy to od powtórzeń, gdzie czas nie spada poniżej 5% najszybszego powtórzenia w serii. Wykonaj 2-4 serie w zależności od tego, jak duże jest obciążenie pracy w ogólnym programie treningu. W miarę obserwowanych postępów w jakości, wydłużaj odcinki do 60, 70 i 80 metrów. Naszym celem zawsze było wyjście z hali i bieganie 200 metrów szybko w kwietniu. Zwróć uwagę, że rekordy Tylera, czy Dedewo są z kwietnia. Rozumiem rolę i filozofię związaną z przyspieszeniem, mam natomiast problem z tempem ekstensywnym. Jeśli mój zawodnik biega 6x200M w czasie 28-30 sekund (intensywność 65-80%), to czy tak wolne tempo nie przyczyni się do rozpadu mechaniki? Jak wspomniałem powyżej. Odniosłem sukces zarówno biegając tempo ekstensywne, jak i bez niego. Jeśli nie używałem tempa, to tylko w Edmonton, ze względu na duże ilości śniegu i braku miejsc do treningu. Generalnie zawodnicy robią tempo na trawie, a my pozwalamy im samodzielnie regulować prędkości. Jeśli zawodnicy wyglądają zle mechanicznie przy niskich prędkościach, należy rozważyć ich użycie. Masz rację mówiąc, że mechanika wielu sprinterów psuje się przy niskich prędkościach. W razie potrzeby możesz użyć roweru treningowego lub bieżni typu \”treadmill\”. Podoba mi się rower stacjonarny lub \”treadmill\” z uwagi, na to, że możesz skupić się na mechanice z przodu. Tempo ekstensywne jest używane głównie dla kondycji tlenowej, odbudowy i regeneracji. Od czasu mojego pobytu w Arizonie, współpracowałem z Deonem Lendore, Fredem Kerleyem i Paulem Dedewo. Z różnych powodów korzystałem z jednej sesji tempa intensywnego w tygodniu poza okresem GPP (General Preparation Phase). Tutaj ważna jest znajomość i umiejętność pracy w modelu wysokiej intensywności np. 4-5x200M z 4-5\’ przerwą w czasie 22-22,5 sekundy (ze startu stojącego).

Kiedy mówię o GPP, mam na myśli pazdziernik i listopad. Zazwyczaj nie przestawiałem swoich sesji treningowych do końca grudnia. Stopniowo zwiększałem przyspieszenie i korzystałem z podbiegów, żeby bezpieczniej wydłużyć szybsze odcinki. Korzystamy z wickets, żeby mieć pewność, co do mechaniki przedniej.

Co sądzisz o treningu dużych objętości, gdzie objętość tempa intensywnego w jednej sesji przekracza 2000M, a siła jest rozbudowana i wykonywana w osobnych jednostkach, gdzie trening przyspieszenia występuje jeden raz w tygodniu, lub wcale?

Myślę, że każdy program treningowy ma potencjał zadziałać w jednym momencie kariery zawodnika. Programy treningowe większości współczesnych sprinterów 400M obejmują elementy przyspieszenia, szybkości i szybkości wytrzymałościowej, wickets przez cały rok. Skoncentrowanie się na treningu objętości będzie działało przez pewien czas, ale jaki będzie Twój progres, kiedy zmaksymilizujesz objętość podczas treningu? Wielu trenerów stosujących tę strategię po prostu naciska na zwiększenie objętości. Mechanika rozpada się pod wpływem obciążeń, a to w połączeniu ze zwiększonym zmęczeniem prowadzi do kontuzji. Ponadto, jeśli szybkość jest umiejętnością, to dlaczego miałbyś tracić szybkość z lata na skutek jesiennego treningu opartego na objętościach?